Τρίτη, Ιανουαρίου 17, 2017

Οι κίνδυνοι της ενασχόλησης με τα εσχατολογικά!




Επειδή κάποιοι φίλοι μου με κατακρίνουν ότι ασχολούμαι με τα εσχατολογικά που προφητεύτηκαν και κάποιοι άλλοι έχουν εμμονή για αυτά, έψαξα και βρήκα την αλήθεια και ταπεινά, προς όφελος όλων μας, σας την παρουσιάζω...
Για δείτε, ποιοι κινδυνεύουν να στρουθοκαμηλίζουν και ποιοι να πλανιούνται!

Εάν κάποιος «τυχαίνει» να γνωρίζει ότι έρχεται "ξένος" στρατός για να καταλάβει την πόλη του και να σφαγιάσει, να λεηλατήσει και να βιάσει τους συμπολίτας του, και αμέσως τρέξει να ενημερώσει τους συνανθρώπους του, εμείς  πως θα πρέπει ν’ αντιμετωπίσουμε τον συγκεκριμένο συνάνθρωπό μας;


Η επισήμανση του κινδύνου, είναι ο στόχος του, με την βοήθεια του Θεού, και κανένας άλλος. Ο Θεός πάντα προειδοποιούσε, μέσω των Προφητών της Π. Διαθήκης, που προφήτευαν κατόπιν εντολής του Κυρίου Παντοκράτορος, διάφορα δεινά και καταστροφές, λόγω των αμαρτιών των ανθρώπων και στην εποχή μας μέσω των σημερινών Αγίων Του.

Λέει ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος:
«Έτι τον περί του διαβόλου λόγον ανακινούμεν... ποιούμεν δε τούτο ουκ επειδή ηδύς ημίν ο περί του διαβόλου λόγος, αλλ’ επειδή ασφαλής ημίν η περί τούτου διδασκαλία· εχθρός γαρ εστι και πολέμιος· μεγάλη δε ασφάλεια τα των εχθρών ειδέναι σαφώς».
Δηλαδή: «Ακόμη ο λόγος μας έχει θέμα τον διάβολον... και το κάμνομεν αυτό όχι διότι ο λόγος δια τον διάβολον μας είναι ευχάριστος, αλλά επειδή είναι δι’ ημάς ασφαλές εφόδιον η διδασκαλία περί αυτού, διότι ο διάβολος είναι εχθρός και πολέμιος. Και είναι μεγάλη ασφάλεια να γνωρίζης σαφώς τα πράγματα των εχθρών»

Όταν επίσης, λέει η Ιερά Αποκάλυψις: «Μακάριος ο αναγινώσκων και οι ακούοντες τους λόγους της προφητείας και τηρούντες τα εν αυτή γεγραμμένα...» (Αποκ. α’, 3), ποιος πιστός, εχέφρων και λογικός νους θα μπορούσε να ισχυριστεί κάτι διαφορετικό η αντίθετο;
Ότι δηλαδή δεν θα πρέπει κανείς να διαβάζει και να ακούει όλα αυτά τα εσχατολογικά, που βρίσκονται γραμμένα μέσα στην Αποκάλυψη και ότι δεν θα είναι μακάριος, ευτυχής αυτός που θα τα διαβάζει και θα τα ακούει και θα τα μεταδώσει και σε άλλους για να γίνουν μακάριοι και αυτοί, αλλά και να κάνουμε το χρέος που έχουμε ως μικροί «απόστολοι» και «ευαγγελιστές» που είμεθα, σύμφωνα με τον Κύριόν μας και τους Αγίους μας.

Οι Άγιοί μας δεν ήταν «τρομοκράτες». Ο σκοπός Τους ήταν ένας και μοναδικός, το να μας ενημερώσουν και προειδοποιήσουν για όλα τα επερχόμενα δεινά, προκειμένου να τα μάθουμε, να προετοιμαστούμε και να λάβουμε τα μέτρα μας, να μην πλανηθούμε και ακολουθήσουμε τον Αντίχριστο, χάνοντας την αιώνια ψυχή και σωτηρία μας;
Πρώτος ο Κύριός μας μίλησε για τα έσχατα και ο Λόγος Του ευαγγελίζει, προετοιμάζει, εκπαιδεύει και σιγουρεύει την Σωτηρία μας, κοντά Του και μέσα στην Εκκλησία Του.

Οπότε μην στρουθοκαμηλίζουμε!
Όμως, αν κάποιος έχει εμμονή με τα άσχημα που συμβαίνουν στον κόσμο μας και ενημερώνεται συνεχώς και μόνο για αυτά, βλέποντας τους φόνους, τους βιασμούς, τα βασανιστήρια που γίνονται, μήπως τελικά χάνει την ειρήνη του και χαλάει την ψυχή του, αντί να την προετοιμάζει, φλεγόμενη από τα Όμορφα Μέλλοντα του Κυρίου μας;

Μήπως η υπερβολική ενασχόληση με τον διάβολο, αποτελεί και διαφήμιση του;

Πρέπει να νοιάζει τον χριστιανό εάν και πότε θα πάρουμε την Πόλη;

«Ου γαρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν» διαβάζουμε στην προς Εβραίους επιστολή και διαπιστώνουμε ότι ο Χριστιανός δεν μπορεί να συνδέεται με κάποια επίγεια πόλη και πατρίδα, παρά μόνο να στρέφεται προς την Πόλη, πού θα εμφανιστεί σε χρόνο μελλοντικό.

Σε ποια πόλη λοιπόν αναφέρεται εδώ το ιερό κείμενο;
Στην «Άνω Ιερουσαλήμ» -στην Βασιλεία του Θεού – όπου εκεί οι ουρανοπολίτες θα έχουν την αιώνια θαλπωρή της ελευθερίας από την αμαρτία- της αγάπης του Θεού- της πληρότητας Του.

Είναι φοβερή η εμμονή κάποιων χριστιανών, να διαστρέφουν το Ορθόδοξο φρόνημα!
Και αναφέρομαι στο ότι πολλοί χριστιανοί -και δυστυχώς και ιερείς- επιμένουν να ασχολούνται, μόνο με το εάν και πότε οι χριστιανοί θα πάρουμε την Πόλη ή πότε θα αφανίσουμε τους Τούρκους και όλα αυτά τα παρόμοια, τα οποία δεν μπορώ να καταλάβω στο πως μας προάγουν πνευματικά!

Το εάν οι Έλληνες πάρουμε την Κωνσταντινούπολη ή όχι, δεν νομίζω να μας επηρεάζει πνευματικά!
Το εάν χαιρόμαστε όταν ακούμε για κάποια «προφητεία» που μιλά για αφανισμό των Τούρκων, σίγουρα δεν μας προάγει πνευματικά, μιας και ακόμα και αυτοί, είναι συνάνθρωποί μας, για τους οποίους θα πρέπει να προσευχόμαστε και όχι να θέλουμε την «τιμωρία» τους, σύμφωνα βέβαια με το αλάνθαστο στόμα του Κυρίου μας, που μας προτρέπει «αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν» (Ματθ. 19, 19-20)!
Και αλλού πάλι ο Κύριος λέγει: «Εγώ όμως σας λέγω, Αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευλογείτε εκείνους, οίτινες σας καταρώνται, ευεργετείτε εκείνους, οίτινες σας μισούσι, και προσεύχεσθε υπέρ εκείνων, οίτινες σας βλάπτουσι και σας κατατρέχουσι…» (Ματθαίος 5,44)!

Δεν λέγει αγάπα τον Έλληνα ή τον πατριώτη σου ή αυτόν που σε αγαπά. Αλλά λέγει αγάπα τον συνάνθρωπό σου, όποιος και να είναι αυτός ακόμα και ο εχθρός σου!

Είναι όντως τραγικό να ασχολούμαστε συνεχώς, με το τι είπε ο τάδε γέροντας ή το τάδε ασκητής, για το μέλλον της πατρίδας μας, και δεν ασχολούμαστε σχεδόν καθόλου, με το τι είπε ο Ίδιος ο Χριστός για όλους μας, το τι είπαν οι Θεοφόροι Πατέρες, για το πώς πρέπει να ζούμε, αυτά τα λίγα χρόνια επίγειας ζωής μας!

Είναι ξεκάθαρο, ότι μετά την Δευτέρα Έλευση του Κυρίου μας, θα πάψει η Ιστορία, θα πάψει ο Πολιτισμός, θα πάψουν οι πατρίδες, τα ανθρώπινα σύνορα, τα εθνικά νομίσματα και όλα αυτά τα ανθρώπινα κατασκευάσματα, τα οποία υπόκεινται στην φθορά.
Ποιο λοιπόν, είναι το νόημα να ζούμε με την ελπίδα να πάρουμε την Πόλη και να μην ζούμε με την Ελπίδα να ζήσουμε Αιωνίως, μέσα στην Βασιλεία του Θεού;

Γιατί να αναζητούμε να γίνουμε κάτοχοι λίγης γης και όχι της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος;
Γιατί να αναλωνόμαστε στο να βρίσκουμε αντίχριστους ή συνομωσίες και να μην αναζητούμε να γνωρίσουμε τον Χριστό;
Διότι εάν Τον είχαμε γνωρίσει, σίγουρα δεν θα μας ενδιέφεραν όλα αυτά.
Τα δάκρυα Μετανοίας, η Αγάπη για τον Σωτήρα Χριστό, δεν αφήνουν χώρο για άλλες αγάπες ή φόβους!

Το θέμα είναι ότι όλα αυτά «πουλάνε» και αρέσουν στον κόσμο. Το τι είπε δηλαδή ο γέροντας Παΐσιος για την Κωνσταντινούπολη και για τους Τούρκους ή το εάν γεννήθηκε ο αντίχριστος ή όχι, λες και κρίνεται η πνευματική μου πρόοδος από όλα αυτά.

Οι σύγχρονοι Άγιοι Γέροντες μπορεί να μίλησαν και γι’ αυτά τα ζητήματα, αλλά κυρίως μίλησαν για πνευματικά θέματα, στα οποία πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας, εάν όντως θέλουμε να επιτύχουμε τον σκοπό ύπαρξή μας, που είναι όχι να επεκτείνουμε τα σύνορα της επίγειας πατρίδος μας, αλλά να γίνουμε πολίτες της Βασιλείας του Θεού, όχι να γνωρίσουμε τον Αντίχριστο, αλλά τον Χριστό!

Θα κλείσω με τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο ο οποίος σε μία ομιλία του νουθετεί και ερωτά τους χριστιανούς:
«Ας φροντίσουμε να γίνουμε πολίτες της «Άνω Πόλεως». Μέχρι πότε θα μένουμε στην εξορία»;

Όντως μέχρι πότε αδελφοί θα ασχολούμαστε με δευτερεύοντα ζητήματα;
Μέχρι πότε θα ζητούμε από τον Θεό μας χώμα, ενώ αυτός μας δίνει Πνεύμα;

Στρουθοκαμηλισμός ή πλάνη μεγάλες παγίδες!

(Κείμενα του Αρχιμ. Παύλου Παπαδόπουλου και άλλων εσχατολογικών συγγραφέων)

Με αγάπη για τον Σωτήρα Χριστό και την Σωτηρία όλων μας.
Άσωτος Υιός.

1 σχόλιο:

  1. Το εάν οι Έλληνες πάρουμε την Κωνσταντινούπολη ή όχι, δεν νομίζω να μας επηρεάζει πνευματικά! Μάλιστα, Εκείνοι που θα μπούνε στην Πόλη, με άλλα ασχολούνται τώρα...!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή