Πώς κοιμάσαι ακόμη;

Ενα παιδί έχει κρύψει μια σημαία μέσα του.
Δεν είναι δική του.
Την πήρε από τον πατέρα του, την ώρα που πέθαινε.
Και αυτουνού πάλι, δεν ήταν δική του.
Την είχε από τον δικό του πατέρα και εκείνος από τον γονιό του.
Κι'έτσι χάνονται -στον χρόνο- οι προπάτορες.... 
Η σημαία μένει με πάνω της αλήθειες αιμάτων, προσευχών, αγώνων για λεύτερη πατρίδα.
Η σημαία και το παιδί.

 

Η σημαία που είναι η πατρίδα.
Το παιδί που είσαι εσύ!
Ενώπιος, ενωπίω....
Οι άλλοι απλά προδίδουν.
Αυτό που ακούς τις νύχτες, είναι όντως κλάμμα.
Πάντα ήξερες πως οι σημαίες κλαίνε, στους μαύρους καιρούς...
Πώς κοιμάσαι ακόμη, με τόσα δάκρυα γύρω σου;