Λέγε με Λενιώ να Σε ακούω

Τα πρωινά στο σπίτι υπάρχει μία γαλήνη έως μελαγχολίας ή έως ανείπωτης ηδύτητος -ανάλογα με το πόση Χάρη μαζεύεται (ή εκδιώκεται) στον ήλιο ή την βροχή που αλλάζουν τις φωτοσκιάσεις στα κουρτινάκια της κουζίνας μου (όπου σπένδω γουλιά -γουλιά τον καφέ στα απομεινάρια της νυχτερινής ραστώνης).
Κρατώ τον ήχο του ραδιοφώνου χαμηλωμένο όπως είναι αποβραδίς και όσο λιγοστεύει ο καφές, τον ανεβάζω.

Είχε πια προχωρήσει η μέρα, άκουγα την παράκληση (στον Άγιο Νικόλαο συγκεκριμένα) και ετοιμαζόμουν για το γραφείο όταν στην ευαγγελική περικοπή πρόσεξα εκείνο το "και τα ίδια πρόβατα καλεί κατ' όνομα" που μου έκανε...κάτι.

Για την ακρίβεια, ήταν το χωρίο του κατά Ιωάννη που λέει πως όποιος δεν μπαίνει από την πόρτα, κλέφτης είναι και ληστής. 
Αυτός δε που εισέρχεται δια της θύρας "ποιμήν εστι των προβάτων" και "τούτω ο θυρωρὸς ανοίγει, και τα πρόβατα της φωνής αυτού ακούει, και τα ίδια πρόβατα καλεί κατ' όνομα και εξάγει αυτά. Και όταν τα ίδια πρόβατα εκβάλη, έμπροσθεν αυτών πορεύεται..."
Τα ίδια πρόβατα καλεί κατ'όνομα θα πει πως μας ξέρει ένα-ένα τα προβατάκια του, τα παιδάκια του...Σαν να έλιωσαν μέσα μου γωνίες αρχαίου μπακλαβά και χύθηκαν εντός μου μέλια και κόλλησα: Καλεί κατ'όνομα, δηλαδή όπως με φώναζε η γιαγιά μου Λενάκι, η μαμά Ελένη, ο μπαμπάς Λενιώ (το), Λένα οι φιλενάδες, Έλενα μετά οι φίλοι, ξανά Λενιώ (δίχως το) όσοι απέμειναν απ'αυτούς που με αγάπησαν απ'όταν γεννήθηκα.
Κατ'όνομα σημαίνει σ'αγαπώ γιατί είσαι το Λενιώ, σε νοιάζομαι ως αυτό που είσαι, δεν θα σ'αφήσω μόνη σου, (άλλωστε για να μην είσαι ποτέ μόνη σου σταυρώθηκα) σε θέλω κοντά μου, σε ψάχνω όταν χάνεσαι, είσαι το ακριβό μου (με Αίμα σε πλήρωσα), μου λείπεις όταν λείπεις Λενιώ μου...
" Κι'Εσύ μου λείπεις όταν "την κάνω" Κύριε " ψιθύρισα.
Δηλαδή, σκεφτόμουν, Αυτός θέλει αποκλειστικά εμένα που με λένε Λενιώ, με άλλην αποκλειστικότητα πάλι θέλει το παιδί μου που το λένε Μερόπη, με άλλη τον άντρα μου, με διαφορετική τον καθένα μας.
Όσοι οι άνθρωποι, τόσες οι αποκλειστικές αγάπες και τα "θέλω σε" τα δικά Του.
Είναι αλλιώς Αυτός. Δεν είναι σαν ετούτους που μας κάνουν ομάδες (ψηφοφόρους, φορολογούμενους, εργαζομένους, ανέργους, όμορφους, άσχημους κ.τ.λ.).
Αυτός θέλει εμένα και με φωνάζει κατ'όνομα....Καραμελωμένα κατέβηκαν στις εσώτερες γωνιές μου τα φωνάγματά Του και χαμήλωσαν μία-μία οι κορυφές της κάθε γωνίας.
Άκου "κατ'όνομα" κι'εγώ να κάθομαι να χολοσκάω για τούτο και για τ'άλλο. Ντροπή μου!
Εσύ που με λες Λενιώ, πάρτα όλα πάνω Σου και άσε με εμένα να Σ'αγαπώ. 
Αυτό μόνο. 
Μάθε με να Σ'αγαπώ Κύριε. Ντροπιάζομαι που Σου ομολογώ πως δεν Σ'αγάπησα, ίσως, ποτέ αλλά αυτή είναι η αλήθεια.
Μάθε με να Σ'αγαπώ και λέγε με Λενιώ να Σε ακούω!