από kotsarikos
Ολλανδοί γιατροί ξεκίνησαν ένα αμφιλεγόμενο πρόγραμμα το οποίο προσφέρει ‘υποβοηθούμενη αυτοκτονία’ στα σπίτια των ασθενών. Ένα αμφιλεγόμενο πρόγραμμα ‘φορητής ευθανασίας’ ξεκίνησε στην Ολλανδία την 1η Μαρτίου 2012. Το πρόγραμμα στέλνει χωρίς χρέωση έξι ειδικευμένες ιατρικές μονάδες από σπίτι σε σπίτι βοηθόντας τους ασθενείς να ‘τελειώσουν την ζωή τους’.
Το πρόγραμμα αυτό ανήκει στον οργανισμό Right to Die (Δικαίωμα στον Θάνατο), ο οποίος συντηρείται με δωρέες και ακολουθεί την απόφαση της κυβέρνησης να νομιμοποιήσει την ευθανασία. Η εκπρόσωπος του οργανισμού λέει ότι μετά την ψήφιση του νόμου, πραγματοποιούνται ετησίως περίπου 3.100 ‘υποβοηθούμενες αυτοκτονίες’.
Οι κινητές ομάδες ευθανασίας, συμπληρώνει, λειτουργούν χωρίς χρέωση και είναι σχεδιασμένες να κάνουν ευκολότερο για τους ασθενείς με ανίατες ασθένειες να ‘τελειώσουν την ζωή τους’.
”Πολλοί γιατροί φοβούνται να κάνουν μια ευθανασία. Λένε ότι είναι αντίθετη με την θρησκεία ή ότι απλά δεν γνωρίζουν ότι ισχύει ο ανάλογος νόμος” προσθέτει η Walburg de Jong, εκπρόσωπος της Right to Die. ”Οι ομάδες μας πραγματοποιούν τις ευθανασίες στα σπίτια και στις περιπτώσεις που οι γιατροί τους δεν μπορούν ή αρνούνται να ‘βοηθήσουν’ τους ασθενείς.
Από τον Φεβρουάριο που ανακοινώθηκε το πρόγραμμα αυτό, η Right to Die έχει δεχθεί 70 κλήσεις για ευθανασία, ενώ αναμένεται να έχει περίπου 1.000 κλήσεις τον χρόνο.
Ο οργανισμός αναφέρει ότι διαθέτει εξειδικευμένους ιατρούς και νοσοκόμες οι οποίοι είναι εκπαιδευμένοι να πραγματοποιούν ευθανασία στα σπίτια με τις ίδιες πρακτικές που ακολουθούνται στην κλινική.
Παρ’ όλ’ αυτά το πρόγραμμα δέχεται σκληρή κριτική από τον Royal Dutch Society of Doctors. Ο σύλλογος αναφέρει ότι οι κινητές μονάδες δεν έχουν την δυνατότητα να αναπτύξουν τις σχέσεις εκείνες που απαιτούνται με τον ασθενή ώστε να συνδράμουν στην απόφαση για το αν θα πρέπει να γίνει τελικά η ευθανασία.
Η Υπουργός Υγείας όμως επιμένει ότι το πρόγραμμα αυτό είναι πλήρως εναρμονισμένο με την νομοθεσία του 2002 και είναι σίγουρη ότι θα ακολουθήσει τους αυστηρούς κανονισμούς. Σύμφωνα με τον νόμο, ένας ασθενής πρέπει να έχει πλήρη συνείδηση όταν ζητά ‘υποβοηθούμενη ευθανασία’. Επίσης δύο ιατροί θα πρέπει να συμφωνήσουν ότι δεν υπάρχει θεραπεία για την ασθένεια και ότι ο ασθενής πάσχει από ”ανυπόφορη και ανίατη ασθένεια”.
Το δικαίωμα στον θάνατο: Που είναι νόμιμο
Το Βέλγιο νομιμοποίησε την ευθανασία ένα μήνα μετά την Ολλανδία, το 2002. Η Ελβετία, όμως, ενώ επιτρέπει την ευθανασία στο σπίτι του ασθενούς από το 1940, μόλις το 2005 δώθηκε άδεια για οικιακή ευθανασία από νοσοκομείο της χώρας. Στην Αμερική, η ‘υποβοηθούμενη αυτοκτονία’ επιτρέπεται στο Όρεγκον από το 1997. Στην Αυστραλία, οι απομονωμένες Βόρειες περιοχές, ήταν το πρώτο σημείο του κόσμου που νομιμοποίησε την εθελοντική ευθανασία το 1996 (η κυβέρνυση ψήφισε τον νόμο το 1997).
Jenny Stevens / The Independent
σημειώσεις
α. Το αγγλικό κείμενο της μετάφρασής μας ‘υποβοηθούμενη αυτοκτονία’, είναι ‘assisted suicide’. Ο όρος που χρησιμποιείται μεταξύ ιατρών είναι physician-assisted suicide (PAS).
β. Σχόλιο που ακολουθεί το άρθρο αναφέρει: ”…και όταν η υγεία γίνει ιδιωτική, θα προσφέρουν ως επιλογή την ευθανασία, σε όσους έχουν φτάσει σε κάποια ηλικία ή η υγεία τους είναι τέτοια που απαιτεί αυξημένα ιατρικά έξοδα”. Διαφωνεί κανείς;
γ. Ο οργανισμός Right to Die ιδρύθηκε το 1973 μετά από την καταδίκη μιας ιατρού που πραγματοποίησε ευθανασία. ”Ο Ολλανδικός λαός” όπως λέει το site τους, επέμενε ότι ένας ιατρός πρέπει να δίνει τέλος στην ζωή ενός ανθρώπου, αν αυτός το ζητήσει. …και έτσι δημιουργήθηκε ο οργανισμός…ο οποίος ”προωθείται” αρκετά, όπως σημειώνουν και οι ΝΥΤ. Δείτε εδώ ποιες Ευρωπαϊκές χώρες συμμετέχουν μέχρι στιγμής (όχι, δεν είναι η Ελλάδα ανάμεσα σε αυτές… ναι, είναι το Ισραήλ).
Ευχαριστούμε τον Παύλο ο οποίος μας έστειλε το άρθρο του The Independent.
Το πρόγραμμα αυτό ανήκει στον οργανισμό Right to Die (Δικαίωμα στον Θάνατο), ο οποίος συντηρείται με δωρέες και ακολουθεί την απόφαση της κυβέρνησης να νομιμοποιήσει την ευθανασία. Η εκπρόσωπος του οργανισμού λέει ότι μετά την ψήφιση του νόμου, πραγματοποιούνται ετησίως περίπου 3.100 ‘υποβοηθούμενες αυτοκτονίες’.
Οι κινητές ομάδες ευθανασίας, συμπληρώνει, λειτουργούν χωρίς χρέωση και είναι σχεδιασμένες να κάνουν ευκολότερο για τους ασθενείς με ανίατες ασθένειες να ‘τελειώσουν την ζωή τους’.
”Πολλοί γιατροί φοβούνται να κάνουν μια ευθανασία. Λένε ότι είναι αντίθετη με την θρησκεία ή ότι απλά δεν γνωρίζουν ότι ισχύει ο ανάλογος νόμος” προσθέτει η Walburg de Jong, εκπρόσωπος της Right to Die. ”Οι ομάδες μας πραγματοποιούν τις ευθανασίες στα σπίτια και στις περιπτώσεις που οι γιατροί τους δεν μπορούν ή αρνούνται να ‘βοηθήσουν’ τους ασθενείς.
Από τον Φεβρουάριο που ανακοινώθηκε το πρόγραμμα αυτό, η Right to Die έχει δεχθεί 70 κλήσεις για ευθανασία, ενώ αναμένεται να έχει περίπου 1.000 κλήσεις τον χρόνο.
Ο οργανισμός αναφέρει ότι διαθέτει εξειδικευμένους ιατρούς και νοσοκόμες οι οποίοι είναι εκπαιδευμένοι να πραγματοποιούν ευθανασία στα σπίτια με τις ίδιες πρακτικές που ακολουθούνται στην κλινική.
Παρ’ όλ’ αυτά το πρόγραμμα δέχεται σκληρή κριτική από τον Royal Dutch Society of Doctors. Ο σύλλογος αναφέρει ότι οι κινητές μονάδες δεν έχουν την δυνατότητα να αναπτύξουν τις σχέσεις εκείνες που απαιτούνται με τον ασθενή ώστε να συνδράμουν στην απόφαση για το αν θα πρέπει να γίνει τελικά η ευθανασία.
Η Υπουργός Υγείας όμως επιμένει ότι το πρόγραμμα αυτό είναι πλήρως εναρμονισμένο με την νομοθεσία του 2002 και είναι σίγουρη ότι θα ακολουθήσει τους αυστηρούς κανονισμούς. Σύμφωνα με τον νόμο, ένας ασθενής πρέπει να έχει πλήρη συνείδηση όταν ζητά ‘υποβοηθούμενη ευθανασία’. Επίσης δύο ιατροί θα πρέπει να συμφωνήσουν ότι δεν υπάρχει θεραπεία για την ασθένεια και ότι ο ασθενής πάσχει από ”ανυπόφορη και ανίατη ασθένεια”.
Το δικαίωμα στον θάνατο: Που είναι νόμιμο
Το Βέλγιο νομιμοποίησε την ευθανασία ένα μήνα μετά την Ολλανδία, το 2002. Η Ελβετία, όμως, ενώ επιτρέπει την ευθανασία στο σπίτι του ασθενούς από το 1940, μόλις το 2005 δώθηκε άδεια για οικιακή ευθανασία από νοσοκομείο της χώρας. Στην Αμερική, η ‘υποβοηθούμενη αυτοκτονία’ επιτρέπεται στο Όρεγκον από το 1997. Στην Αυστραλία, οι απομονωμένες Βόρειες περιοχές, ήταν το πρώτο σημείο του κόσμου που νομιμοποίησε την εθελοντική ευθανασία το 1996 (η κυβέρνυση ψήφισε τον νόμο το 1997).
Jenny Stevens / The Independent
σημειώσεις
α. Το αγγλικό κείμενο της μετάφρασής μας ‘υποβοηθούμενη αυτοκτονία’, είναι ‘assisted suicide’. Ο όρος που χρησιμποιείται μεταξύ ιατρών είναι physician-assisted suicide (PAS).
β. Σχόλιο που ακολουθεί το άρθρο αναφέρει: ”…και όταν η υγεία γίνει ιδιωτική, θα προσφέρουν ως επιλογή την ευθανασία, σε όσους έχουν φτάσει σε κάποια ηλικία ή η υγεία τους είναι τέτοια που απαιτεί αυξημένα ιατρικά έξοδα”. Διαφωνεί κανείς;
γ. Ο οργανισμός Right to Die ιδρύθηκε το 1973 μετά από την καταδίκη μιας ιατρού που πραγματοποίησε ευθανασία. ”Ο Ολλανδικός λαός” όπως λέει το site τους, επέμενε ότι ένας ιατρός πρέπει να δίνει τέλος στην ζωή ενός ανθρώπου, αν αυτός το ζητήσει. …και έτσι δημιουργήθηκε ο οργανισμός…ο οποίος ”προωθείται” αρκετά, όπως σημειώνουν και οι ΝΥΤ. Δείτε εδώ ποιες Ευρωπαϊκές χώρες συμμετέχουν μέχρι στιγμής (όχι, δεν είναι η Ελλάδα ανάμεσα σε αυτές… ναι, είναι το Ισραήλ).
Ευχαριστούμε τον Παύλο ο οποίος μας έστειλε το άρθρο του The Independent.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου